مناطق ویژه محیط زیست در نیشابور
معرفی پناهگاه حیات وحش حیدری:
پناهگاه حیات وحش حیدری با مساحتی بالغ بر 46350 هکتار در سال 1381طی مصوبه شماره 228 مورخ 21/3/1381 شورایعالی محیط زیست به مجموعه مناطق تحت مدیریت سازمان محیط زیست ایرن پیوست.
موقعیت جغرافیایی:
این منطقه در 40 درجه و 42 دقیقه تا 40 درجه و 76 دقیقه عرض جغرافیایی و 63 درجه و 30 دقیقه تا 63 درجه و 74 دقیقه طول جغرافیایی در شمال شهر نیشابور و در استان خراسان رضوی واقع گردیده است.
ویژگیهای منطقه:
این منطقه که در قسمت غربی رشته کوه بینالود واقع گردیده یکی از بهترین شکارگاههای شرق کشور محسوب میگردد. وجود توده های جنگلی ارس و قوچ و میش اوریال بر اهمیت این منطقه افزوده است. از گونه های مهم گیاهی میتوان از کرکو؛ داغداغان؛ سنجد؛ زرشک؛ باریجه؛ شیرخشت وبارهنگ و از گونه های مهم جانوری میتوان ازقوچ ومیش اوریال؛ گربه وحشی؛ سمور؛ پلنگ؛ کفتار؛ گرگ؛ شاهین؛ بحری و...نام برد
عوامل تهدید کننده:
وجود روستاهای فراوان و توسعه آن از مهمترین عوامل تهدید منطقه به شمار می آید.
موقعيت جغرافيايي و وسعت منطقهي حفاظت شدهي رئيسي:
منطقهي حفاظت شدهي رئيسي با وسعتي حدود 50 هزار هكتار، در دشت نيشابور و در سمت شرق محور نيشابور-كاشمر، واقع شده است كه از شمال به كالشور، و از شرق به جادهي شوسهي روستاي همايي، در جنوب از روستاي همايي تا شاهبخش و از اين نقطه تا امتداد جادهي صعبالعبور تا درخت سنجد و در امتداد همان جاده به گلچشمه، آخور و ارغش تا قاسم آباد و از غرب به جادهي روستاي قاسمآباد تا پل كالشور، محدود مي شود. از حدود 19 كيلومتري جنوب نيشابور، منطقهي رئيسي، شروع ميشود.
ويژگيهاي طبيعي، زيستي و اقليمي منطقهي حفاظت شدهي رئيسي:
اين محدوده، منطقهاي كويري با تركيبي از دشت، تپهماهور و مسيلهاي پراكنده كه كالشور نيشابور به سبزوار، از شمال آن ميگذرد و اين عامل بر تنوع زيستي منطقه، افزوده است. پوشش گياهي منطقه داراي تنوع زياد بوده و در آن گياهاني چون ورك، درمنه، گلگندم، پيچك، كما و ... را مشاهده مينماييم. قسمتهايي از منطقه را جنگلهاي تاغ، پوشانده است. حيات وحش منطقه، شامل آهو، گرگ، روباه، كفتار، گربهي وحشي، خرگوش، تشي (بزون غوره) و ...، انواع خزندگان، نظير انواع مارها، مارمولك، لاكپشت و ...، و انواع پرندگان بومي از قبيل شاهين، بالابان، عقاب، قرقي، شابوف، كبك، تيهو، كوك، باقرقره، هوبره و ... ميباشد.
 
 نویسنده : محمد تاجیک
	  نویسنده : محمد تاجیک